Te veel kansarme mensen vallen tussen wal en schip. Hun zorgvraag is zo complex dat een individuele aanpak noodzakelijk is. Niet door één zorgverlener, maar door verscheidene partijen die oplossingsgericht en regeldoorbrekend met elkaar samenwerken. Vijf jaar geleden werd naar aanleiding van deze constatering in Rotterdam de Münchhausenbeweging opgericht. Joost Vos deed onderzoek naar deze beweging en schreef er het boek De Münchhausenbeweging: Beweging voor Ketensamenwerking over.Dit boek beschrijft de zoektocht van de leden van de Münchhausenbeweging door de ontwikkelingen in deze beweging intensief en gedurende langere tijd te bestuderen. Hoe zijn ze in actie gekomen? Wat levert dat op? Tot welke nieuwe inzichten brengt dat ons? De concrete onderzoeksvraag is: hoe komen de leden tot nieuwe vormen van organisatieoverstijgende samenwerking? Aan zowel de theorie over ketensamenwerking als aan de theorie over sociale bewegingen levert deze studie een bijdrage.De conclusie is dat de oplossing niet wordt gevonden in structuren. De veelgeroemde keten van maatschappelijke zorg is in feite een kleurrijke lappendeken. Als er gaten in het aanbod zitten, dan moeten die gevuld worden. Dat gebeurt met kleinschalige initiatieven.Dan nog is het onvermijdelijk dat er mensen in de kou staan. Daarop is maar één antwoord: deze mensen individueel helpen. Leden van de Münchhausenbeweging roepen elkaar op om steeds gericht te blijven op de mens met een hulpvraag en om 'geen nee' tegen elkaar te zeggen.De kracht van de beweging is dat haar leden die oproep levend houden met verhalen van kleinschalige initiatieven en van individuele hulp. Zo ontstaat een nieuwe metafoor van de keten. De keten maatschappelijke zorg is een ketting van verhalen die betrokkenheid koesteren en die het vertrouwen geven dat mensen het verschil kunnen maken.